Wydawca treści
Rekreacja i turystyka
Teren znajdujący się w zasięgu terytorialnego działania Nadleśnictwa Stąporków jest atrakcyjny dla turystyki i rekreacji.
Składa się na to urozmaicona rzeźba terenu, niski stopień urbanizacji, czyste powietrze, bogactwo lasów, zabytki kultury materialnej, miejsca pamięci i inne. Wszystkie trzy położone na gruntach nadleśnictwa rezerwaty stanowią atrakcję turystyczną.
Na terenie lasów będących w zarządzie nadleśnictwa brak jest ośrodków turystycznych. Wytyczono przez nie natomiast 4 szlaki turystyczne PTTK oraz 3 szlaki rowerowe.
Szlaki piesze:
1. szlak niebieski im. Stanisława Malanowicza (Kuźniaki – Pogorzałe, na terenie Nadleśnictwa: Furmanów, Skałki Piekło, Leśnictwo Mościska, Borki)
2. krótki czarny Wólka Plebańska – rezerwat Skałki Piekło pod Niekłaniem
3. czerwony Sielpia – Łączna (na terenie nadleśnictwa obręb Miedzierza, Kawęczyn, Mokra)
4. żółty – Wąsosz – Krasna - Serbinów - Rogowice w całości w granicach zasięgu terytorialnego nadleśnictwa wyznaczony przez Towarzystwo Badań i Ochrony Przyrody.
Szlaki rowerowe:
1. szlak zielony - Sielpia - Czarniecka Góra
2. szlak żółty - Stąporków - Nagłowice
3. szlak niebieski - Żarnów - Antoniów
Lasy Nadleśnictwa silnie związane są z okresem II Wojny Światowej. W naszych lasach przebywał oddział majora Henryka Dobrzańskiego „Hubal". W latach okupacji walczyły tu oddziały AK ze zgrupowania „Ponurego", „Robota", „Szarego" i Gwardii Ludowej stad też na ternie całego nadleśnictwa znaleźć możemy liczne miejsca pamięci świadczące o bogatej historii tego terenu m.in. w Furmanowie, Gustawowie, Krasnej.
Na terenie zarządzanym przez Nadleśnictwo Stąporków znaleźć możemy także liczne obiekty kulturowe. Należą do nich m.in.
- Kościół pw. św. Wawrzyńca w Niekłaniu Wielkim z początków XIX wieku
- Sanktuarium w Czarnej z przełomu XVI i XVII wieku
- Kościół św. Jacka i św. Katarzyny w Odrowążu uznawany za najcenniejszy zabytek w okolicy, założony w XVI wieku
- Kaplica św. Rozalii w Odrowążu - mała, drewniana kaplica wybudowana została w I połowie XVII wieku po ustąpieniu zarazy